Με το πρώτο το φως της ημέρας
την ασπράδα του ήλιου γυρεύω
με ζαλίζει με παίρνει μαζί του
και κει πάνω ψηλά ταξιδεύω.
Στα πλατιά τ ουρανού μονοπάτια
καθαρά λαμπερά γυαλισμένα,
ταξιδεύω στο πλάι του ήλιου
και τον κόσμο από κει αγναντεύω.
Σ ισιο δρόμο αργά περπατάμε
σταθερά δίχως στάση καμία,
όλα δείχνουν καλά ζυγισμένα
μετρημένα σωστά με σοφία.
Μαγεμένη κοιτάζω το σύμπαν
μα μου λείπει τ ουρανού το γαλάζιο
μες το χάος σπαρμένοι πλανήτες
μοναχοί στη δική τους πορεία.
Μοναχή και η γη μας κινείται
σε τροχιά που ποτέ δεν αλλάζει
μοναχή κι είναι ίδια σαν όλες
κι ας νομίζει με καμιά πως δε μοιάζει
την ασπράδα του ήλιου γυρεύω
με ζαλίζει με παίρνει μαζί του
και κει πάνω ψηλά ταξιδεύω.
Στα πλατιά τ ουρανού μονοπάτια
καθαρά λαμπερά γυαλισμένα,
ταξιδεύω στο πλάι του ήλιου
και τον κόσμο από κει αγναντεύω.
Σ ισιο δρόμο αργά περπατάμε
σταθερά δίχως στάση καμία,
όλα δείχνουν καλά ζυγισμένα
μετρημένα σωστά με σοφία.
Μαγεμένη κοιτάζω το σύμπαν
μα μου λείπει τ ουρανού το γαλάζιο
μες το χάος σπαρμένοι πλανήτες
μοναχοί στη δική τους πορεία.
Μοναχή και η γη μας κινείται
σε τροχιά που ποτέ δεν αλλάζει
μοναχή κι είναι ίδια σαν όλες
κι ας νομίζει με καμιά πως δε μοιάζει